Modern yaşamın hızla artan beklentileri, pek çok kişide “hayatta bir şeyler eksik” hissini yaygınlaştırıyor. Peki, neden hep olmayanı arıyoruz? Klinik Psikolog, Psikoterapist Dr. Yasemin Meriç Kazdal ntv.com.tr okurlarına özel yazdı.
Modern yaşam, bireylere sürekli daha fazlasını hedeflemeleri gerektiğini fısıldıyor. İş, ilişkiler ve rutin düzen devam ederken içten içe “bir şeyler eksik” hissinin yaşanmasının oldukça yaygın olmasının sebeplerinden biri de bu fısıltılar. Daha iyi bir iş, daha güzel bir ilişki, daha heyecan verici bir hayat… Bu sessiz ama güçlü beklentiler nedeniyle günlük yaşamda birçoğumuz, hayatında her şey yolundayken bile bir eksiklik hisseder hale geliyor ve kişi bu noktada, bitmek bilmeyen arayışının içinde, mevcut olanla kurduğu bağın zayıfladığını fark edemiyor. Hep daha fazlasına koşarken hayatından tatmin olmakta ve anlam bulmakta zorlanır hale geliyor.
Aslında, ilk başta gelen ‘’arayış’ ’gelişim arzusu’’ kişiyi hedeflerine ve hayallerine doğru motive edebilir. Ancak “daha fazlası”nı isteme eğilimi bir yaşam tarzına dönüştüğünde, huzurun yerini genellikle doyumsuzluk alır. Böylelikle zihnin sürekli bir sonraki hedefe yönelmesiyle, içinde bulunulan anın değeri fark edilemeyebilir. Sıradan gelen ve alışılmış olan, değersiz; sakin olan, yetersiz gibi görünmeye başlayabilir.
SIRADANLIĞIN DEĞERSİZLEŞMESİ
Sosyal medya ve hız kültürü, insanlara sürekli olarak “özel” olma mesajı verirken sıradanlık, günümüzde çoğu zaman yetersizlikle eş tutulabilir. Her an yeni bir hedef belirlemek, kişinin içinde bulunduğu yaşamdan kopmasına neden olabilir. Bu durum uzun vadede, “Hiçbir şeyin yeterli gelmemesi” hissini besleyebilir. Kişi, yıllardır yaptığı ve sevdiği şeyleri derinlemesine sorgular hale gelebilir.
OLANIN YETERLİ OLDUĞUNU FARK ETMEK
Gerçek huzur, olağanüstü anlarda değil; olağan olanı fark edebilme becerisindedir. Hayat, büyük dönüm noktalarından çok, küçük sürekliliklerin toplamıdır. Belki de asıl ihtiyaç, “daha fazlasını” bulmak değil; zaten var olanın yeterli olduğunu görebilmektir.
Sıradan olanı değersizleştirmek, kişinin huzurla temasını zorlaştırabilir. Sürekli yenilik arayışı, zihin üzerinde fark edilmeyen bir yorgunluk yaratabilir. Oysa sıradanlık, yaşamda istikrarı ve güven hissini sağlayabilir. Günlük rutinlerin öngörülebilirliği, psikolojik açıdan bireyi dengede tutabilir.
SÜREKLİ ARAYIŞIN GÖRÜNMEYEN YORGUNLUĞU
İnsanın gelişme isteği doğal bir motivasyon kaynağı olabilir. Fakat bu istek, tatmin olamama döngüsüne dönüştüğünde psikolojik yıpranma kaçınılmaz hale gelir. Psikolojide “Hedonik Adaptasyon” olarak tanımlanan süreç, bireyin mutluluğa hızla alışma eğilimini açıklar. Yeni bir hedefe ulaşıldığında kısa süreli bir haz hissedilebilir, ancak bu duygu zamanla sönümlenir. Zihin yeniden başka bir hedefe yönelir ve bu döngü sürer.
Sürekli arayış hâli, zihinsel olarak yorgunluk yaratabilir. Gün sonunda kişinin “Çok şey yaptım ama hiçbir şey yetmedi” hissi, bu döngünün sonucudur. Birey, sürekli geleceğe odaklandığında, bugünü yaşama kapasitesini kaybedebilir. Oysa hayatın büyük kısmı, sessiz ve olağan anların toplamından oluşur.
SIRADANLIĞIN GİZLİ HUZURU
Sıradanlık, aslında huzurun en sade hâli olabilir. Günlerin benzer geçmesi, beklenmedik olayların azlığı, bireye istikrar hissi kazandırabilir. Sessiz bir sabah, tanıdık sesler, aynı sofrada paylaşılan yemekler… Bunlar görünürde sıradan olsa da duygusal dengeyi koruyabilen unsurlardır.
Sıradan anlara farkındalıkla yaklaşmak, zihinsel dinginliği artırabilir. Günlük yaşamın içindeki küçük detayları fark etmek, şükran duygusunu güçlendirebilir. “Bugün hiçbir şey olmadı.” cümlesi, bazen “Bugün her şey yolundaydı.” anlamına gelebilir.
SIRADANLIĞA ALAN AÇMAK
Sıradanlığın keyfi, yavaşlamaya izin verildiğinde fark edilebilir. Her şeyin bir anda olması gerekmez; hayatın ritmi bazen sakinleşmeyi gerektirebilir. Gün içinde küçük molalar vermek, sosyal medya kullanımını azaltmak, sade anlara yer açmak zihni rahatlatabilir. Kıyaslamayı bırakmak ve sahip olunanlara odaklanmak, “eksiklik ve boşluk” duygusunu hafifletebilir.
Olanın şu an için yeterli olduğunu kabul edebilmek, kişinin ruhsal dayanıklılığını artırabilir. Sıradanlık, durağanlık değil; yaşamın devamlılığıdır. Her şeyin sürekli değişmesi gerekmez; bazen aynı kalmak da iyileştirici olabilir. Sıradanlık, boşluk değil; yaşamın nefes aldığı alandır.
