Kısaca bahsetmek gerekirse; kendi hislerimizi fark edebilmek, regüle edebilmek (düzenleyebilmek), şekil verebilmek ve başkalarının duygularını anlayabilmek için attığımız adımlar duygusal olgunluğumuzun göstergeleridir.
Bir duygu halinin içindeyken örneğin, sinirlendiğimizde, üzüldüğümüzde ya da heyecanlandığımızda bu duyguları tanıyabilmek, kendimizle farkındalık temelli bir iletişim kurmamıza yardımcı olabilir. Bu farkındalık sayesinde, anlık tepkilerimizin önüne geçebilir, verdiğimiz tepkileri düşünerek ve daha özenli bir şekilde seçebiliriz. Ancak farkındalık tek başına yeterli olmayabilir; duygularımızı fark edip bastırmak yerine o anki hislerimizi anlayabilmek ve onları uygun bir dille ifade edebilmek de duygusal olgunluğun parçalarındandır. Mesela, öfkelendiğimiz bir anda bağırmak yerine, kendimize “Neden öfkeliyim?” diye sorabilmek ve duygumuzu karşımızdakine nazik bir dille anlatabilmek hem kendimizle ilişkimizde hem de çevremizdekilerle ilişkilerimizde daha derin bir bağ kurmamıza yardımcı olabilir.
